روایت، جهان و شخصیت‌پردازی

روایت بازی حول تنش‌های درونی هیناکو و انتخاب‌های اجباری او شکل می‌گیرد؛ دهکدهٔ کوچک که با نزول مهی سنگین به دنیایی مُرده و پر از نشانه‌های گنگ و نمادین تبدیل می‌شود، بستر اصلیِ تعلیق است. انتخاب Ryukishi07 به‌عنوان طراح داستان، جهت‌گیری به سوی وحشتِ روایت‌محور و پرداختِ عناصر تراژیک و ایستا را تقویت می‌کند و فضای داستان را از وحشت بدنی صرف به سمت اضطرابِ اخلاقی و روانی می‌برد. شخصیت‌ها عمدتاً نام‌آشنا و در عین حال مبهم طراحی شده‌اند تا بازیکن را به تحلیلِ رفتارها و انگیزه‌هایشان ترغیب کنند؛ این رویکرد همخوانی بالایی با سنت Silent Hill دارد و برای مخاطبی که از جنبهٔ سمبولیک سری لذت می‌برد، جذابیت ایجاد می‌کند.

طراحی بصری و جهان‌سازی

بُعد بصری Silent Hill f تلاش کرده با استفاده از ترکیبِ زیبایی‌شناسیِ ژاپنیِ دههٔ 1960 و عناصر دلهره‌آورِ سنتی سری، تصویری تازه خلق کند؛ کاورهای منطقه‌ای که پیش از عرضه منتشر شدند، نشان‌دهندهٔ تنوعِ مضامینی است که تیم سازنده دنبال کرده است و هر نسخهٔ منطقه‌ای تصویری متفاوت از شخصیت اصلی را نمایش می‌دهد. فضای مه‌زدهٔ بازی و دیگرجهان (Otherworld) با طراحی هیولا توسط هنرمند kera و توجه به جزئیات آزاردهنده، تجربه‌ای بصری می‌سازد که همواره حسِ ناخوشایندی را نگه می‌دارد و بازیباز را به جستجو در لایه‌های روایت دعوت می‌کند.

موسیقی، صداگذاری و اتمسفر صوتی

بازگشت آکیرا یامااوکا برای ساختِ موسیقیِ Fog World یک عنصر کلیدی در انتقالِ حسِ کلاسیکِ Silent Hill است؛ او با تکیه بر موتیف‌های آوانت‌گارد و تم‌های نامانوس، لایه‌ای صوتی می‌سازد که همزمان نوستالژیک و ترسناک است. نوازشِ صداها در مقابل سکوت‌های سنگین و استفادهٔ حساب‌شده از افکت‌های محیطی، ضرب‌آهنگِ تنش را در طول بازی حفظ می‌کند و بخشِ Otherworld هم صدای تکمیلیِ متفاوتی دارد که تضادِ دو جهان را تقویت می‌کند.